Związek Radziecki - kolos na glinianych nogach - nie mógłby istnieć bez rozbudowanej państwowej mitologii. Jedną z jej odmian jest tworzony, z wysiłkiem podtrzymywany i wielokrotnie rewidowany mit "wielkiego dowódcy". "Cień zwycięstwa" to doskonała książka poświęcona najnowszej historii Rosji. Suworow - atakowany przez historyków za nadmierną rzekomo swobodę doboru faktów i ich interpretacji - rozprawia się w niej z Gieorgijem Żukowem, sztandarową postacią Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Zestawiając powszechnie znane fakty ze wspomnieniami marszałka, krok po kroku konsekwentnie obala mit błyskotliwego stratega, oddanego podwładnym dowódcy, wytrawnego polityka i wrażliwego człowieka. Z kart tej pracy wyłania się stopniowo zupełnie nowy, zatrważający, lecz prawdziwy obraz: człowieka pozbawionego talentu, okrutnego i zakłamanego, który bezwzględnie - kosztem pomijania cudzych osiągnięć, fałszowania historii i milionów ofiar - przekuwa swoje liczne porażki na sukcesy.

Sens istnienia Związku Radzieckiego uzasadniała zawsze i usprawiedliwiała rozbudowana państwowa mitologia. Jedną z jej odmian był tworzony, z wysiłkiem podtrzymywany i wielokrotnie rewidowany mit "wielkiego dowódcy". "Cofam wypowiedziane słowa" to druga - po Cieniu zwycięstwa - część trylogii poświęconej Gieorgijowi Żukowowi, jednemu z najbardziej znanych radzieckich dowódców okresu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Ze wspomnień marszałka wyłania się obraz idealny: genialnego taktyka, współtwórcy zwycięstwa nad III Rzeszą, dobrego dla żołnierzy oficera, mężczyzny, któremu nieobcy jest sentymentalizm. I ten właśnie obraz Suworow bezlitośnie rozbija, ukazując przez pryzmat wszystkich klęsk Żukowa całą prawdę o bezwzględnym karierowiczu i zbrodniarzu wojennym. "Cofam wypowiedziane słowa" prowokuje podwójnie: Suworow bynajmniej nie zmienia zdania o Żukowie, co więcej, zachęca czytelników, by podjęli z nim trud odbrązawiania tej postaci.